Aandacht aandacht
Blijf op de hoogte en volg Annélien
11 Maart 2014 | Nepal, Sinamangal
"Come come, sit down Annalin!" Uttam, een jongetje uit het weeshuis, trekt enthousiast aan mijn mouw en beveelt me naast hem op het bankje te gaan zitten. Ik sta in het winkeltje dat bij het weeshuis hoort. Kalpana, de leidster, verkoopt er aardappelen, bonen en diverse soorten groenten. Nu zit Uttam er dus, een spontane en pientere jongen van een jaar of 8. Hij vindt het prachtig om samen met mij in het winkeltje te zijn. Gezellig een boekje lezen, foto's op mijn fototoestel bekijken of winkeltje spelen. Maar tis ook een boefje. Terwijl ik naast hem zit vraagt ie met een grote smile: "You take me to movie? Yes please?" "Nou, dat zullen we nog wel zien", antwoord ik. Dat ik hem volgende week meeneem naar de tandarts in plaats van de bioscoop heb ik nog niet verteld... Geen overbodige luxe, want de kinderen poetsen amper hun tanden.
Uttam is niet de enige die graag aandacht wil. Allemaal hebben ze hun eigen manier gevonden om je attentie te vragen. Een aantal doet dat op merkwaardige wijze. Volgens de papieren die ik heb doorgenomen, telt het weeshuis slechts een paar echte wezen. De meeste kinderen hebben nog een ouder, maar die kan om uiteenlopende redenen niet voor ze zorgen. Wanneer bijvoorbeeld de moeder overlijdt, en de vader vervolgens hertrouwd, wordt het kind niet door de nieuwe vrouw geaccepteerd. Sommigen hebben een ouder of ouders met psychische problemen. Van andere kinderen is helemaal niks bekend. Zelfs geen geboortedatum. Al met al hebben ze heel veel meegemaakt voordat ze in het weeshuis terechtkomen. Je kunt het ze dus amper kwalijk nemen dat ze zoveel van je vragen en zich soms wat vreemd gedragen. Bovendien is goede individuele begeleiding niet altijd mogelijk. Natuurlijk zijn er wel steeds vrijwilligers ter ondersteuning van de staf, maar die zijn er maar tijdelijk. Iedere keer moeten ze weer wennen aan nieuwe gezichten. En daarna volgt onherroepelijk het afscheid. Je zou je kunnen afvragen of dat wel bijdraagt aan de stabiliteit die deze kinderen zo hard nodig hebben. Aan de andere kant vinden ze het ook ontzettend leuk dat je er bent. Het betekent immers weer wat extra tijd en aandacht voor ze.
De komende dagen gaan Jannie, Mariska en ik er even tussenuit. Eerst naar het bergdorp Nagarkot, waar we gaan genieten van de zonsopkomst op het Himalayagebergte. Daarna twee dagen naar Bhaktapur, een oude koningsstad met prachtige tempelcomplexen. Oh ja, we hebben ook nog een massage van een uur geboekt. Heerlijk, even wat aandacht voor onszelf...
Uttam is niet de enige die graag aandacht wil. Allemaal hebben ze hun eigen manier gevonden om je attentie te vragen. Een aantal doet dat op merkwaardige wijze. Volgens de papieren die ik heb doorgenomen, telt het weeshuis slechts een paar echte wezen. De meeste kinderen hebben nog een ouder, maar die kan om uiteenlopende redenen niet voor ze zorgen. Wanneer bijvoorbeeld de moeder overlijdt, en de vader vervolgens hertrouwd, wordt het kind niet door de nieuwe vrouw geaccepteerd. Sommigen hebben een ouder of ouders met psychische problemen. Van andere kinderen is helemaal niks bekend. Zelfs geen geboortedatum. Al met al hebben ze heel veel meegemaakt voordat ze in het weeshuis terechtkomen. Je kunt het ze dus amper kwalijk nemen dat ze zoveel van je vragen en zich soms wat vreemd gedragen. Bovendien is goede individuele begeleiding niet altijd mogelijk. Natuurlijk zijn er wel steeds vrijwilligers ter ondersteuning van de staf, maar die zijn er maar tijdelijk. Iedere keer moeten ze weer wennen aan nieuwe gezichten. En daarna volgt onherroepelijk het afscheid. Je zou je kunnen afvragen of dat wel bijdraagt aan de stabiliteit die deze kinderen zo hard nodig hebben. Aan de andere kant vinden ze het ook ontzettend leuk dat je er bent. Het betekent immers weer wat extra tijd en aandacht voor ze.
De komende dagen gaan Jannie, Mariska en ik er even tussenuit. Eerst naar het bergdorp Nagarkot, waar we gaan genieten van de zonsopkomst op het Himalayagebergte. Daarna twee dagen naar Bhaktapur, een oude koningsstad met prachtige tempelcomplexen. Oh ja, we hebben ook nog een massage van een uur geboekt. Heerlijk, even wat aandacht voor onszelf...
-
12 Maart 2014 - 08:34
Gonny:
Hoi Annelien.
Die Uttam dat is wel is wel een slimmerik zeg ,maar de tandarts zal hem volgende week minder bevallen denk ik.
Leuk dat je er nu een paar daagjes tussen uit kan lekker ontspannen met zijn drieen.
Nou veel plezier de komende dagen.
Groetjes Peter en Gonny -
12 Maart 2014 - 12:12
Anneke:
Hallo Annelien,
Fijne dagen en geniet van de rust en mooie natuur van het "andere" Nepal.
Gr. Ma -
13 Maart 2014 - 14:53
Sandra:
Bij nader inzien.....doe mij maar zo'n kindje ipv een aapje :-).
Grapje natuurlijk. Je doet het goed! Geniet lekker van je vrije dagen en neem alles goed in je op. Komen de linzen nog niet je strot uit?
Tot snel -
13 Maart 2014 - 19:30
Nel Van Diggelen:
Hallo Annelien,
Wat fijn dat de kinderen zoveel aandacht krijgen van jullie,ze missen toch al zoveel in hun jonge leven.
Mooie dagen toegewenst.Geniet van de rust,natuur en de zonsopkomst op het Himalayagebergte.
Groet,tante Nel.
-
16 Maart 2014 - 14:57
Saskia:
Hoi Lien,
Mooie verhalen om te lezen!! Een bijzondere ervaring tot nu toe lijkt me. Inderdaad een boefje die Uttam! Maar inderdaad, het hoort en bij zijn leeftijd, en omstandigheden. Doet me denken aan verhalen van Simon Carmiggelt. Heerlijk een massage van een uur!! Ontspan ze en lekker genieten daar!!
Xxx Saskia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
