De tandarts
Blijf op de hoogte en volg Annélien
19 Maart 2014 | Nepal, Sinamangal
Maandagavond was het zover: tijd voor een bezoek aan de tandarts! Met twaalf kinderen aan de hand gingen we op pad. Kalpana had van tevoren een tandarts uitgezocht en leidde ons de weg. Bij een smal pand met een spandoek vol lachende monden en het opschrift "Shining Dental Clinic" hielden we halt.
"Dentist?" vraagt de kleine Sabita me met een angstig gezicht. Vol afgrijzen staart ze naar de foto's van rotte gebitten van vóór de behandeling en de glimmende exemplaren van erna. "Ja, ga maar naar binnen. De tandarts gaat alleen maar even in je mond kijken. Meer niet." De praktijk blijkt te bestaan uit een kleine wachtruimte en een eenvoudige behandelkamer die slechts door een houten schot en een verweerd gordijn van elkaar worden gescheiden. Achter een oud bureau zit een norse dame die bij de aanblik van de hele bups kinderen spontaan een paniekaanval krijgt. Met een chagrijnig gezicht deelt ze ons mee dat de tandarts er vandaag niet is. Dat is balen. Al die moeite voor niks! "Maar, zegt de vrouw resoluut, dan doe ik het gewoon zelf!" Net terwijl ik probeer uit te leggen dat het dan misschien toch beter is om terug te komen wanneer de tandarts er is, ligt nummer 1 al in de stoel. Zonder tegenstribbelen nemen ze een voor een plaats. Van de twaalf kinderen blijken er zes gaatjes te hebben. Daarmee moeten we woensdag terugkomen.
Dat was dus gisteren. In totaal werden er 18 gaatjes gevuld en 3 kiezen getrokken. Verdoving? Nee hoor, gewoon tang erop en trekken maar! En ze gaven werkelijk geen kik! Ongelooflijk. Suri, een jongetje waarvan twee melktanden getrokken werden, liep 10 minuten later alweer heel stoer de gaten in zijn mond aan de andere kinderen te showen en deed koeltjes na hoe de tandarts ze zo 'tjoep' uit zijn kaak had gewipt. Sabita kwam wat pipsjes met een mond vol watten weer naar buiten. Maar ook zij heeft geen traan gelaten. Wat een stoere kinderen. Daar kunnen de meeste kinderen (en volwassenen) in Nederland nog heel wat van leren!
"Dentist?" vraagt de kleine Sabita me met een angstig gezicht. Vol afgrijzen staart ze naar de foto's van rotte gebitten van vóór de behandeling en de glimmende exemplaren van erna. "Ja, ga maar naar binnen. De tandarts gaat alleen maar even in je mond kijken. Meer niet." De praktijk blijkt te bestaan uit een kleine wachtruimte en een eenvoudige behandelkamer die slechts door een houten schot en een verweerd gordijn van elkaar worden gescheiden. Achter een oud bureau zit een norse dame die bij de aanblik van de hele bups kinderen spontaan een paniekaanval krijgt. Met een chagrijnig gezicht deelt ze ons mee dat de tandarts er vandaag niet is. Dat is balen. Al die moeite voor niks! "Maar, zegt de vrouw resoluut, dan doe ik het gewoon zelf!" Net terwijl ik probeer uit te leggen dat het dan misschien toch beter is om terug te komen wanneer de tandarts er is, ligt nummer 1 al in de stoel. Zonder tegenstribbelen nemen ze een voor een plaats. Van de twaalf kinderen blijken er zes gaatjes te hebben. Daarmee moeten we woensdag terugkomen.
Dat was dus gisteren. In totaal werden er 18 gaatjes gevuld en 3 kiezen getrokken. Verdoving? Nee hoor, gewoon tang erop en trekken maar! En ze gaven werkelijk geen kik! Ongelooflijk. Suri, een jongetje waarvan twee melktanden getrokken werden, liep 10 minuten later alweer heel stoer de gaten in zijn mond aan de andere kinderen te showen en deed koeltjes na hoe de tandarts ze zo 'tjoep' uit zijn kaak had gewipt. Sabita kwam wat pipsjes met een mond vol watten weer naar buiten. Maar ook zij heeft geen traan gelaten. Wat een stoere kinderen. Daar kunnen de meeste kinderen (en volwassenen) in Nederland nog heel wat van leren!
-
20 Maart 2014 - 07:33
Gonny:
Hallo Annelien
Nou dat zijn nog eens stoere kids die geen kik geven terwijl de tanden en kiezen zonder verdoving getrokken worden.
De meeste hier in nederland en ook de volwassenen zouden hard weer naar buiten rennen denk ik.
Groetjes Gonny en Peter. -
20 Maart 2014 - 15:23
Sandra:
Ik zal daar de volgende keer aan denken als ik bij de tandarts lig. Oei oei wat zijn wij dan toch een kleinzerig volkje. -
20 Maart 2014 - 19:52
Nel Van Diggelen:
Hallo Annelien,
Dat zijn geen kleinzerige kinderen,hoor.Inderdaad daar kunnen wij nog wat van leren.Ik vraag al heel
snel om een verdoving als er een gaatje gevuld moet worden.Gebeurd dus niet altijd.Maar goed ook.
Over een week ben je al weer terug in Nederland.Die tijd die je in Kathmandu hebt doorgebracht is zeker omgevlogen?
Groetjes tante Nel.
-
20 Maart 2014 - 21:50
Anneke:
jeetje, ik vraag altijd om een verdoving.........wat een helden. En die barse assistente/receptioniste zie ik voor me. Hier kunnen we inderdaad een voorbeeld aan nemen, maar dat betekent niet dat ik voortaan zonder verdoving mijn gaatjes laat vullen!
Groet, Anneke -
21 Maart 2014 - 20:45
Saskia:
AU!! :-) Heel knap hoor!! Was dat nou nog duur (voor aldaar?)? Lijkt me een bijzondere ervaring!! Groeten Saskia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
